Gebedsmoment ‘Hoe gelukkiger door het leven gaan?”
Ondanks de terugloop van het kerkbezoek in ons land, blijft het aantal deelnemers aan ons gebedsmoment met telkens een ander thema omzeggens stabiel. Het gaat telkens om een interactief gebedsmoment rond een actueel onderwerp.We waren weer met een veertigtal. Naast een vaste grote kern van getrouwe aanwezigen varieert het publiek. Personen worden soms verhinderd door een grotere afstand wegens verhuis of door ernstige gezondheidsproblemen of overlijden. Maar wie verhinderd is en toch graag ons gebedenboekje ‘Hoe gelukkiger door het leven gaan?’ Dat je hier kan lezen of afdrukken.
In haar voorwoord verwelkomde de voorzitster van het OPE met enkele woorden de aanwezigen en werd ter nagedachtenis van onze overleden secretaris, Vincent Vandercruyssen, een foto geplaatst bij de Paaskaars, als teken van ons geloof in de verrijzenis, in een leven na de dood, in de overwinning van De LIEFDE. Tijdens ons gebedsmoment hebben we dan ook bijzonder gebeden opdat Vincent vlug zou moge thuiskomen in het Huis van onze Hemelse Vader.
In haar nawoord dankte de voorzitster de aanwezigen voor hun meebidden, maar speciaal Luc Van Hoof, die tegenwoordig zorgt voor het overgrote deel van de inhoud van het gebedenboekje, ook Martin Franken, die al ontelbare jaren zorgt voor de muzikale begeleiding en Danny Everaert, die al evenveel jaren zorgt voor de mooie lay-out en illustratie van ons boekje. Onze fotograaf, Luc Gregroir, is zo bescheiden, dat hij in een dankwoord gemakkelijk vergeten wordt.
De voorzitster excuseerde zich ook voor een belangrijke fout op de particuliere uitnodigingen en maakte van de gelegenheid gebruik om deze recht te zetten. Het gaat over het feit dat Marc Gillis, vermeld stond als overleden IT vrijwilliger- helper bij OPE vanaf de introductie van de web site. Nu, bij het overlijden van een van onze vrijwilligers wordt de naaste familie – alleszins de echtgenote of partner en soms ook de kinderen – geïnformeerd en uitgenodigd voor het eerste daarop volgende gebedsmoment. Omdat ze niet wist of de familie Gilles nog wel op hetzelfde adres woonde, nam ze veiligheidshalve vooraf telefonisch contact. En wat gebeurt er? In plaats van zijn echtgenote aan de lijn te krijgen, neemt Marc de telefoon op en zegt ‘Met Marc’. De voorzitster verschiet zodanig dat ze spontaan zegt:’ Zijt ge niet overleden?’ Nee, nee, ik leef nog’ klinkt het antwoord, ‘maar ik ben wel zeer ‘slecht geweest. Nu gaat het beter.’ Kortom, Marc is dus niet overleden, wel ‘verrezen!’ Maar hij is niet mobiel genoeg meer om nog naar ons gebedsmoment te komen
Opdat niet alle aanwezigen actief betrokken zijn bij onze Oekraïnewerking, gaf de voorzitster deze keer eens de laatste stand van zaken.
1. Een woordje over onze ladingen of zendingen van noodhulp naar Oekraïne is te vinden op deze website. Maar wegens de oorlog ontvangt de voorzitster vaak telefoontjes om te vragen of we nog hulpgoederen kunnen sturen. Het antwoord is dus positief. We doen dit zolang we kunnen omdat deze noodhulp meer dan nodig is. De laatste lading is gebeurd begin april van dit jaar en begin juni vertrekt er terug een grote zending: Alternerend naar 2 verschillende bestemmingen: naar Novolynsk, in het Noord-Westen, niet ver van de Poolse grens, waar maar vluchtelingen vanuit de door de Russen bezette gebieden blijven toestromen en naar Cherkasy, ten zuiden van Kiev, niet zo ver van het oorlogsfront.
De voorzitster dankte toen ook nog eens onze zeer hardwerkende vrijwilligers in de hangar. Ze zijn altijd op dinsdag op post, zelfs bij vriestemperatuur. Nu, de mensen in Oekraïne zijn ook zeer erkentelijk. En jullie kennen allemaal het spreekwoord, dat zegt: ‘koken kost geld’, nu het transport naar Oekraïne kost OPE zeer veel geld. Elke bijdrage, hoe klein ook, om dit vervoer van noodhulp te blijven betalen, is uiteraard zeer welkom. Occasioneel is er, Goddank, wel eens een gulle sponsor, die dan de totale factuur van één vervoer betaalt. Maar elke gift, hoe klein ook, wordt sterk gewaardeerd, temeer daar OPE meer doet dan het verlenen van noodhulp.
2. Minder gekend zijn de projecten, die we in Oekraïne mogelijk maken.
2.1 Er is ons project van thuiszorg, dat we 5 jaar geleden, juist vóór de coronapandemie, gestart zijn. Het gaat dan om meer dan 40 alleenstaande zorgbehoeve hoogbejaarden. Hiervoor zijn we ook op zoek naar vrijwilligers, die ons willen helpen om de continuïteit van dit project te verzekeren. Want wij willen ook deze mensen, zeker in oorlogstijd, niet in de steek laten!
2.2 Hiernaast hebben we ervoor gezorgd dat de vluchtelingen in Novovolynsk niet zouden ziek worden door het ‘ondrinkbaar water’. Pr. V. Kmet, de pastoor van Novovolynsk, is gekomen met het voorstel om in deze grote stad een soort ‘waterautomaten’ (broodautomaten’) te installeren. Dit project is gesubsidieerd door het lokaal bestuur van Edegem, al heeft OPE wel moeten zorgen voor meer dan 50% van de kosten. Dit project is voltooid. (Meer info hierover volgt elders op deze site). Het jaar voordien hebben we gezorgd dat Pr. V. Kmet een klein waterzuiveringsstation kon installeren.
3.Ten slotte is onlangs de vraag gekomen om een vakantiekamp te organiseren voor een groepje kwetsbare kinderen uit Oekraïne. Gemakkelijker gezegd dan gedaan! Alle ideeën zijn welkom. De mogelijkheden worden onderzocht. (Meer info over het ontstaan van dit initiatief enz. volgen nog op deze site.)
In haar slotwoord sprak de voorzitster de hoop uit om elkaar weer te zien begin oktober bij ons tweede halfjaarlijks gebedsmoment en dankte ze nogmaals iedereen voor zijn inzet en bijdrage voor de ‘achtergebleven vluchtelingen’ in Oekraïne in deze verschrikkelijke oorlog.