Niet zonder problemen kon op 1 en 2 december dankzij een gedreven groep laders die koude en duisternis trotseerden een zesde vrachtwagen vertrekken richting Novovolynsk in Oekraïne.
We zouden beter spreken van noodhulp want het is niet omdat de oorlog nu al 21 maanden bezig is, dat er geen hulp meer nodig is. Integendeel! Het is ook een lading die ons nog lang zal heugen!
Wegens de grote problemen aan de grensovergang tussen Polen en Oekraïne was het al zeer moeilijk om een transportfirma te vinden. Bovendien reizen de prijzen de pan uit! Een lading voorzien voor 9 november kon niet doorgaan. Dan maar verder zoeken omdat de opslagruimte voor de hulpgoederen in de hangar beperkter en beperkter werd. Na pogingen vanuit verschillende hoeken kwam het bevrijdend bericht dat we mochten rekenen op een vrachtwagen met oplegger van 90 kubieke meter, terwijl we gewoonlijk met een door ons zogenaamde ‘dubbele wagen’ werken. Dan gaat het laden sneller en kan er uiteraard meer in en dan ook voordeliger in prijs. Gewoonlijk verzenden we rond de 15 ton hulpgoederen per keer, alternerend naar Novovolynks en Cherkasy (meer precies Uman)
Eindelijk zouden we kunnen laden op donderdag 30 november. Maar dit was zonder rekening te houden met deze speciale vrachtwagen, waarachter een heel bijzonder verhaal schuilging, waarvan we jullie alle details besparen. Uiteindelijk zou de chauffeur vrijdagmorgen, 1 dec in Edegem aankomen. Maar dan vernamen we weer dat hij er niet zou zijn op het aangekondigde uur en later dat de chauffeur nog in Duitsland was. Het uur van de aankomst van de chauffeur werd om de haverklap gewijzigd. Dan kregen we altijd hetzelfde refreintje te horen: ‘Hij is onderweg!’ Uiteindelijk is de chauffeur dan op vrijdagnamiddag rond 17 u. erdoor gekomen. Onnodig erop te wijzen dat onze vrijwilligers-laders op vrijdag een uitzonderlijk groot geduld hebben opgebracht en meer dan bewonderd mogen worden voor hun supergrote flexibiliteit en sterke volharding. Bovendien was het toen bitterkoud, maar wel droog weer, dus goed om te laden, maar niet om stil in de hangar te blijven wachten op de chauffeur, die maar ‘onderweg’ was!
Op vrijdagnamiddag werd het laden in het donker van 17 u. tot 20 u. mogelijk gemaakt door sterke occasionele lampen van de gemeente. En op klaarlichte dag werd de lading dan afgewerkt op zaterdagvoormiddag van 9 u. tot 11 u. met praktisch hetzelfde groepje vrijwilligers-laders. Nogmaals al onze waardering voor deze uitzonderlijke prestatie(s) van alle vrijwilligers en ook de chauffeur betrokken bij deze lading. We zeggen erbij dat dit niet voor herhaling vatbaar is.
Bekijken we alles achteraf door een positieve bril, dan zijn we gelukkig dat het is mogen gebeuren. Allereerst voor de vluchtelingen in Oekraïne, die blijven rekenen op onze noodhulp, nu er in West-Europa een soort oorlogsmoeheid dreigt. Verder kunnen we momenteel terug grotere volumes hulpgoederen aanvaarden. Ten slotte viel het weer mee en kon alles in deze natte periode netjes droog in de truck geladen.
Al mogen we nog niet zeggen: ‘Einde goed, alles goed’. Laten we hopen dat onze patroonheilige, Sint Jozef, ervoor zorgt dat onze chauffeur geen dagen moet wachten aan de grensovergang van Polen naar Oekraïne, want de algemene nieuwsberichten zijn in dit opzicht wel onheilspellend. Als voorzitter zeg ik altijd ‘moeilijk kan ook’ en dit is nog eens bewezen door de helden van onze vrijwilligers-laders! Nogmaals DANK en PROFICIAT!
